* یک روش کشت دقیقتر است و نیاز به یادگیری و انجام مهارتهای جدید دارد که قابل مقایسه با مهارتهای کشت سنتی نیست.
، خرد شدن بقایای گیاهی براساس شیب زمین، تأثیر منفی رطوبت به هنگام استفاده از No-tillage ودر این مقاله به ضررهای No-tillage میپردازیم:
خطرپذیری و شکست در برداشت محصول: زمانی که یک No-tillage نامناسب به کار گرفته شود و یا کنترل علفهای هرز و آفات به خوبی انجام نگردد، احتمال کاهش محصول نسبت به خاکورزی سنتی وجود دادرد. اما هنگامی که ابزار مناسب و کنترل علفهای هرز و آفات به خوبی انجام گیرد چنین ریسکی برطرف میشود.
نیاز به تراکتورهای قویتر: اگر چه به طور کلی مصرف انرژی در حد قابل توجهی کاهش مییابد، اما به دلیل اینکه تمامی عملیات در یک نوبت انجام میگیرد به تراکتورهای بزرگتری نیاز است.
۳- نیاز به ماشینهای جدید: با توجه به اینکه No-tillage یک فناوری نسبتاً جدید است، لذا با ادوات جدیدی خریداری و یا به اجاره گرفته شوند.
۴- معضل آفات و بیماریهای جدید: رخ ندادن دگرگونی فیزیکی شدید و حفظ بقایای گیاهی موجب بروز برخی آفات و بیماریها میشود و باعث تغییر رفتار سایر آفات میگردد، اما به نوبه خود، در رفتار شکارچیان آن آفات نیز تغییر رفتار بوجود میآید. در حال حاضر هیچگونه مشکلی از این نوع گزارش نشده است.
۵- مسطح نشدن مزارع: خودداری از انجام عملیات فیزیکی روی خاک و اجتناب از حرکت ماشینها روی آن از جابجایی خاک ممانعت به عمل میآورد. این موضوع طراحان این گونه دستگاهها را وادار نموده تا ماشینهایی را که بتوانند بر روی سطوح نامرتب کار کنند، طراحی نمایند که برخی از آنها بهتر از دیگر دستگاهها هستند.
۶- امکان تغییر در قابلیت خاک مزارع: خاکورزی سنتی به گونهای عمل میکند که موجب کاهش قدرت خاک در تمام مزرعه میشود. اما استفاده بلند مدت از No-tillage به ماشینهایی نیاز دارد تا بتوانند تغییرات طبیعی در خاک را تنظیم نموده و چنین اقدامی را درتمام مزرعه به اجرا در آورند. از آنجایی که قدرت خاک به نیروهای نفوذکننده قویتری نیاز دارد و در صورتی که قرار باشد عمق کاشت بذر و پوشیدن روی دانه به نحو احسن انجام گیرد، طراحی کارندهها باید مناسب باشد.
۷- مشکل در یکی شدن انواع کودها: در شرایط نبودن ماشینهایی برای دفن کودها، اختلاط و یکی شدن کودها با مشکل مواجه میشود، اما یکی کردن کودها در هنگام کاشت امکانپذیر است و میتوان این کار را با No-tillage خاصی انجام داد.
۸- مشکل یکی کردن آفتکشها: اختلاط همزمان آفتکشها با کودها (به ویژه آفتکشهایی که به صورت پیش کاشت مصرف میشوند) عملاً در روش No-tillage امکان پذیر نیست و نیاز به استراتژی و فرمولاسیون جداگانه دارد.
۹- سیستمهای تغییرشکل یافته ریشهها: امکان دارد که سیستم ریشهای در No-tillage نسبت به روش سنتی فضای کمتری از خاک را اشغال نماید، اما مجموعه بیوماس و عملکرد ریشهها بندرت با روش سنتی تفاوت دارد.
۱۰- تغییر دسترسی به ازت: سه عامل اصلی دسترسی به ازت در زمان رشد گیاه تحت سیستم کاشت No-tillage اثر میگذارند:
الف: فساد مواد ارگانیک توسط میکروبهای خاک در اراضی که با No-tillage کشت شدهاند، موقتاً موجب «قفل شدن» استفاده از ازت میشوند.
ب: No-tillage ، معدنی شدن ازت ارگانیک خاک را کاهش میدهد.
ج: توسعه کانالهای ایجاد شده توسط کرمهای خاکی و ریشهها موجب نفوذ سریعتر کودهای ازته به داخل خاک میشود و امکان دارد که از دسترس ریشههای سطحی دور شوند.
تمام موارد فوق و یا هر یک از آنها امکان دارد که به کمبود ازت در خاک منجر گردد. خوشبختانه برخی از دستگاههای جدید No-tillage توانایی در ردیف قراردادن کودها را دارند و بر این مشکل غلبه میکنند.
۱۱- استفاده از مواد شیمیایی: اتکاء No-tillage به علفکشها به منظور کنترل علفهای هرز یک موضوع ارزشمند است اما وجه منفی زیست ـ محیطی آن که با کاهش جریان سطحی آلایندهها اتفاق میافتد حمایت از محیط زیست محسوب میشود.
مزارع کوچک را نیز میتوان با دست وجین نمود.
۱۲- غلبه بعضی گونههای علف هرز: کنترل شیمیایی علفهای هرز باید بصورت انتخابی باشد، چرا که برخی از این علفهای هرز نسبت به فرمولاسیونهای موجود مقاومند و نیاز به رعایت تناوب توسط کشاورزان و توجه بیشتر کارخانههای تولید سم برای مبارزه با این علفها دارد.
۱۳-انتشار محدود فسفر خاک: در روش کشت No-tillage ، فسفر غیرمتحرک خاک باید در ردیفهایی باریکتر و نزدیک به لایههای بالایی خاک مصرف شود، چرا که یک اختلاط فیزیکی برای مخلوط کردن فسفر با آن وجود ندارد، اما کرمهای خاکی کمک میکنند تا چرخه منابع غذایی موجود در خاک ولایههای نزدیک به سطح انجام گیرند.
۱۴- نیاز به مهارتهای جدید: No-tillage یک روش کشت دقیقتر است و نیاز به یادگیری و انجام مهارتهای جدید دارد که قابل مقایسه با مهارتهای کشت سنتی نیست.
۱۵- مدیریت بیشتر و عملیات ماشینی بیشتر: برای هر محصول فقط یک بار فرصت استفاده از No-tillage به صورت واقعی وجود دارد، چرا که این روش عملیاتی است که فقط یک بار انجام میشود و جایی برای خطا کردن در مقایسه با روش سنتی وجود ندارد.
۱۶- انتخاب روش No-tillage همراه با خردهگیری است: تعداد اندکی از کشاورزان قدرت خرید چند دستگاه No-tillage را دارند و باید منتظر بمانند تا شرایط مناسبی برای استفاده کردن از آنها برایشان مهیا شود. خوشبختانه دستگاههای No-tillage به اندازهای پیشرفته شدهاند که میتوانند در شرایط متفاوتی به کار گرفته شوند.
۱۷- دسترسی به متخصیصن: از آنجایی که نیازهای تخصصی برای استفاده موفقیتآمیز از No-tillage توسط کارشناسان شناسایی شده است، نحوهی توصیه و آموزش به کاربران و مشاوره دادن به آنها باید به بهترین شکل انجام پذیرد. از نظر منطقهای بهترین مشاوران همان کشاورزانی هستند که از No-tillage استفاده میکنند.
۱۸- ظاهر کثیف مزرعه: کشاورزانی که عادت به داشتن یک محل کشت پاک و تمیز دارند معمولاً نگهدای بقایا در مزرعه خود را نوعی آلودگی تلقی میکنند. اما هنگامی که مزایای اقتصادی استفاده از No-tillage بهرهمند میشوند، بسیاری از این کشاورزان بتدریج به اهمیت بقایای گیاهی در سطح مزرعه پی میبرند و آن را به مثابه به یک منبع «مفید» درک خواهند کرد.
۱۹- حذف کشت تفریحی: برخی از کشاورزان رانندگی با تراکتورهای بزرگ را نوعی «تفریح» قلمداد میکنند. بعضی به آن به منزله کار برای وقتکشی و یا آسیب زننده به سلامتی نگاه میکنند، اما کشاورزان کشورهای در حال توسعه، کشت و کار را یک عمل شاق و ناگوار تلقی مینمایند.
خلاصه: کشت با No-tillage یک متدولوژی بسیار مهم در کشاورزی در طول یک قرن گذشته است. این موضوع نیاز دارد تا تولیدکنندگان به «چرایی» و لزوم تغییر به این سمت و سو را مدنظر قرار دهند. فقط با احاطه بر یک تصویر کامل از «چرایی» موضوع میتوانیم به سمت یک سیستم موفق تولید محصولات کشاورزی قدم برداشته و علت لزوم استفاده از یک روش مدرن مانند No-tillage را به کار بگیریم. مزایای کوتاه مدت این روش بر زیانهای آن برتری داشته و در بلندمدت نیز به چیزی کمتر از پایداری تولید مواد غذایی در طول تاریخ برای اولین بار نخواهد انجامید.
منبع:ماهنامه دام،کشت و صنعت
دیدگاهتان را بنویسید